Overstroming!

De meeste van jullie zullen het wel al gezien hebben op Facebook, maar er zijn dus flinke overstromingen in bepaalde gebieden van Ljubljana. Ook bij mijn stage school dus. Het had vannacht al flink geonweerd en geregend, maar toen wij van het hostel richting school gingen, was er nog helemaal niks aan de hand. Het leek zelfs gewoon een beetje op Nederland (':
Als we uit de bus zijn gestapt moeten we altijd nog een kwartier lopen naar school, dus ook de eerste vijf minuten van onze wandeling hadden Marloes en ik nog helemaal niks door. Toen we uiteindelijk bij de grote bocht kwamen werd het pas echt duidelijk dat er overstromingen waren. Marloes en ik waren helemaal in shock, maar we moesten er wel ontzettend om lachen. Er liepen gewoon mensen door het water, knie diep, en het was ontzettend koud buiten. Sommige mensen trokken gewoon hun schoenen uit en liepen door het water, alsof het een lekker voetenbadje was! Auto's konden nauwelijks rijden, en het water kwam tot de koplampen! Het water was nog steeds aan het stijgen, en Marloes en ik hadden geen idee hoe we voorbij de bocht moesten komen. We konden ook niet door het water lopen omdat we onze nette kleren aanhadden, haha! We probeerden naar school te bellen om te vragen of ze iemand konden sturen om ons op te halen, maar dat lukte jammer genoeg niet. Uiteindelijk besloten we om te gaan liften, zodat we in ieder geval langs het water konden gaan. Gelukkig kwam er op dat moment een tourbus aan, en er zaten geen passagiers in. We renden er op af, zwaaiend met onze armen en roepen. Gelukkig was de chauffeur heel aardig, en mochten we meerijden. Hij zette ons af op een droog stuk, en Marloes en ik dachten dat we er vanaf waren.
Mooi niet dus.
Nog geen 50 meter verder was de tweede overstroming. Marloes en ik probeerde zo dicht mogelijk bij school te komen. Maar toen we recht tegenover de ingang stonden, op ons droge eilandje, zagen we dat heel de parkeerplaats een meertje was geworden. De poorten waren zelfs gesloten. Er stonden dus ook geen auto's op de parkeerplaats, en er bleven maar auto's voor ons langs rijden. Kliko's dreven letterlijk over de weg heen, die telkens aan de kant moesten worden gehaald zodat de auto's er doorheen konden.
We hadden totaal geen idee wat we moesten doen. Er kwamen heel veel auto's voorbij, met kinderen, dus we dachten dat er misschien een andere ingang zou zijn. Marloes en ik besloten maar een auto te zoeken met bekende kinderen erin, in de hoop dat we mee mochten rijden. Uiteindelijk hebben we de hoop opgegeven en een willekeurige auto aangesproken. Gelukkig mochten we mee met een moeder en haar dochter, die ook voor school kwamen, maar dan voor de middelbare school. Ze werden opgebeld met de mededeling dat school dus niet doorging. Met heel veel geluk bleek het dat zij ook richting het Tivoli park moesten, dus mochten we helemaal tot daar meerijden. We zijn langer dan een uur onderweg geweest vanwege het verkeer, en onderweg zagen we hoe grootschalig de overstroming wel niet was. Moestuintjes stonden blank, huizen stonden onder water, en ook weilanden leken wel meertjes. Verschrikkelijk! Na een lange en vermoeiende reis waren we weer thuis gekomen.
Ook morgen gaat school niet door, dus mijn weekend is al lekker vroeg begonnen. Elk voordeel heeft z'n nadeel (':